www.eprace.edu.pl » kapitan-zbik » Ilustracje

Ilustracje

Imitujący prawdziwe zdjęcie wizerunek kapitana opublikowany jako „prezent dla czytelników serii z okazji awansu Jana Żbika na majora MO. („Granatowa Cortina”, rys. J. Wróblewski)
Młody bohater pisze donos do kapitana Żbika. Przykład, jaki dawano młodym czytelnikom owocował podobnymi listami od czytelników. Trudno ocenić na ile były one prawdziwe, a na ile miały budować iluzję autentyzmu tak postaci kapitana jak i jego przygód. Wiadomo zaś na pewno, iż był to zabieg mający wpłynąć na dążące do naśladowania rówieśników dzieci. („Gdzie jest Jasnowłosa”, rys. J. Wróblewski)
Charakterystyczna „lilijka” umieszczana w lewym górnym rogu okładki każdego odcinka była jedynym stałym elementem pozbawionej jednego tytułu serii.
Celem serii „Kapitan Żbik” była popularyzacja pracy w milicji obywatelskiej w społeczeństwie. Zdjęcie funkcjonariusza zamieszczone na frontowej okładce szóstego zeszytu serii („Wzywam 0-21”)
W przypadku, gdy kapitan Żbik nie radził sobie z ostatecznym rozwiązaniem sprawy z pomocą przychodziły mu oddziały mundurowych. Tu Wojsko Polskie („Ryzyko” cz. 2, rys. Z. Sobala)
Na ostatniej stronie zeszytu „Kryptonim ``walizka``” (rys. J. Wróblewski) z pomocą Żbikowi przychodzi członek ORMO. Wyraźne promowanie tej organizacji było powtarzającym się tematem działu „Drodzy Przyjaciele!”
Harcerstwo było częstym tematem komiksów, których głównymi bohaterami były dzieci i młodzież. W „Kapitanie Żbiku” ich rola polegała przede wszystkim na zgodnej współpracy w kolektywie mundurowych („Wiszący rower”, rys. J. Wróblewski).
Współpraca z organami ścigania „bratnich” republik była okazją do ukazania podobieństw między tymi krajami. ( „Podwójny mat”, rys. G. Rosiński)
Bardzo często pojawiał się motyw współpracy z zachodem. Nagrodą była zaś możliwość osiedlenia się w Niemczech zachodnich („``Złoty`` Mauritius”, rys. B. Polch)
Motyw państwa neutralnego. Duński kapitan nie tylko chętnie współpracuje z polską milicją. Bardzo się też cieszy z możliwości spotkania ze „sławnym Żbikiem”. („Jaskinia zbójców”, rys. J. Wróblewski)
Przykład ukazujący, iż sprawiedliwość dosięga nawet tych zbrodniarzy, którzy swoich przestępstw dokonali przed powstaniem władzy ludowej. Rysunek obrazuje też zjawisko „przeładowania” kadrów tekstem wpisywanym w dymki. („W pułapce”, rys. J. Wróblewski)
Przykład kontrastu, jaki był widoczny w estetyce pozytywnych i negatywnych bohaterów serii. Odwoływanie się do stereotypów na łamach komiksu propagandowego miał głębsze znaczenie gdyz piętnował zjawiska społeczne zgodny z ówczesną polityką propagandową władz („Wodorosty i pasożyty”, rys. J. Wróblewski)
Miejsce akcji kolejnych zeszytów z serii - Komenda Główna MO jako centralne miejsce na mapie Polski oraz miasta, z których większość położona jest na „ziemiach odzyskanych” („Ryzyko”, rys. Z. Sobala)
Harcerze składają hołd żołnierzom polskim i radzieckim poległym na terenach położonych w okolicy ich obozu. („Wiszący rower”, rys. J. Wróblewski)
Propaganda sukcesu – wielkie osiągnięcia będące udziałem polskich inżynierów i docentów stawały się doskonałym tematem do historii o zacięciu szpiegowskim (”Wodorosty i pasożyty”, rys. J. Wróblewski).
Syn byłego esesmana przyznaje się do zlecenia kradzieży ikony. Antyniemiecka wymowa była często udowadniana przez wykazywanie powiązań z III Rzeszą („Tajemnica ikony”, rys. G. Rosiński).
Problem gitowców i jego sportowe rozwiązanie. Sprawność fizyczna i sport odgrywały ogromną rolę w socjalistycznej Polsce. Lansowanie przez kapitana technik samoobrony pasowało do tego modelu, jednocześnie podnosząc autorytet bohatera i piętnując wizerunek grup chuliganów („Wyzwanie dla silniejszego”, rys. J. Wróblewski).
Elegancja i szyk, z jakim kapitan radził sobie z przestępcami była charakterystyczna dla kultury masowej tego okresu. Postać polskiego super-bohatera przypomina nieco model szpiega-dżentelmena znanego z powieści filmu i komiksu o Jamesie Bondzie („Niewygodny świadek”, rys. B. Polch).
Z okazji 30-lecia MO zapoczątkowano cykl przybliżający prace laboratoryjną wydziału kryminalistyki. Ten swoisty „prezent” od wydawnictwa miał za zadanie jeszcze większa popularyzację tego zawodu.
Jeden z przykładów alarmowania niebezpieczeństw grożących młodzieży. Dydaktyka odgrywała bardzo ważną rolę w ramach całej serii, głównie na łamach jej pobocznych cykli.
Cykl para-dokumentalnych komiksów „Za Ofiarność i Odwagę” miał prezentować postawy charakteryzujące bohaterów dnia codziennego. W rzeczywistości ogromna większość przedstawionych historyjek obrazkowych ukazywała czyny dokonane przez mundurowych (głównie MO i OSP).