Kraje neutralne: Francja i Dania
Świat przedstawiony w Żbiku nie składał się jednak jedynie z krajów zachodnich i wschodnich. Pojawiały się, bowiem niekiedy państwa sympatyzujące w danym czasie z ideami socjalistycznymi, a przez to i z samym blokiem. Mowa tu o Danii i Francji. Pierwsze pojawiło się w 1975 i 76 roku, kiedy to w zeszytach 40 i 41 („Wodorosty i pasożyty”) ukazano młodego polskiego inżyniera, wynalazcę w czasie służbowych podróży do Paryża.
Dania od końca wojny pozostawała pod silnym wpływem socjaldemokratów. Po czasach koalicji Konserwatywnej Partii Ludowej, Partii Liberalnej – Venstre oraz Partii Liberałów Radykalnych (od 1968 roku) władzę w państwie przejął mniejszościowy rząd socjaldemokratyczny (lata 1971-1982). Wynikiem polityki zagranicznej było zbliżenie się do krajów bloku wschodniego. To pozytywne nastawienie zaowocowało przychylnością Polski. Jej wyrazem mógł być także przykład wyjątkowej współpracy kapitana Żbika z kapitanem duńskiej policji Ulfem Jakobsenem59. Wyjątkowy podziw, jaki żywił Duńczyk dla pracy Żbika, sława, jaką się cieszyła w jego ojczyźnie oraz fakt, iż rozmowy z tym, jakby nie było, „obcym”, toczone były bez podejrzeń i w miłej atmosferze sugerują, iż z tym krajem PRL utrzymywało przyjazne stosunki. Na ile nie przypadkowo padł wybór twórców odnośnie współpracy KGMO właśnie z tym krajem i w tym czasie można się spierać. Faktem jednak jest, iż Dania pojawiała się w tych latach sporadycznie i w innych komiksach (historia „Prorok Daniel” prezentowana w „Relax-sie”).
Podobnie miała się rzecz odnośnie Francji. Od 1965 roku ówczesny prezydent Charles de Gaulle prowadzi politykę współpracy i zbliżenia z państwami socjalistycznymi przy jednoczesnym napięciu w stosunkach z USA i Wielką Brytanią. Linię tą kontynuowali także jego następcy, którzy objęli władzę po rezygnacji de Gaulle`a po przegranym referendum z 1969 roku. Szczególną rolę w tym procesie odgrywał blok francuskiej lewicy (komuniści, socjaliści i lewicowi radykałowie). Szczególne stosunki z PRL utrzymywał prezydent V. Giscard d`Estaing (1974-1981). Jego następca zaś, Francois Mitterand był pierwszym prezydentem V Republiki z ramienia partii socjalistycznej60. Wszystkie te czynniki przyczyniły się do pozytywnego obrazu Francji w PRL. Przejawem tego były także historie zamieszczane w „Kapitanie Żbiku”. Nie przypadkiem, bowiem w historii „Wodorosty i pasożyty” (z roku 1975, czyli za prezydentury d`Estaing`a) mamy do czynienia z obrazem Paryża w którym autorzy stosują podobny do stosowanego w historiach dziejących się na terenie kraju. Pozytywni obywatele V Republiki reprezentowani są przez mundurowych (policjanci uwalniający inżyniera Gajdę) oraz recepcję hotelu. „Złą” stronę reprezentują przemysłowcy między innymi z Jochannesburga. Istotny motyw wrogiej działalności imperialistów z RFN miał uświadomić niebezpieczeństwa, jakie mimo przychylnych rządów mogą czyhać na polskich obywateli poza granicami kraju.
komentarze
Copyright © 2008-2010 EPrace oraz autorzy prac.